Sylvia Torn
23 mei 2022
Je kent ze wel die stenen in het water waar je als kind zo graag overheen wilde lopen. Van de een naar de andere steen springen en kijken of je droog aan de overkant komt. Je dacht er niet te veel over na, ging er vol vertrouwen voor en het verveelde nooit.
Op dat moment beseffen we de metafoor nog niet direct. Maar wat blijkt die later nog vaak relevant. Soms liggen de stenen op een prima afstand van elkaar en kunnen we de stappen makkelijk maken, maar soms vragen we ons ook af of we de ruimte tussen twee stenen kunnen overbruggen. Soms zijn de stenen groot en bieden ze stabiliteit en zekerheid, maar andere keren zijn ze toch wel heel klein en vragen we ons af of een stap ernaar toe wel goed gaat komen. En dan maakt het geheel ook regelmatig een bocht die we niet hadden zien aankomen of lopen we tegen splitsingen aan waardoor we de route naar de andere oever niet helemaal meer overzien.
Zo ook met uitdagingen waar we allemaal wel eens tegen aan lopen. De ene keer persoonlijk, de ander keer zakelijk en regelmatig ook een combi hiervan. Soms weten we niet meer hoe we aan de overkant van het water komen. Als we de verschillende uitdagingen dan ook nog opstapelen wordt het al snel heel complex. En als we dat laten gaan, verliezen we het overzicht en daarmee de andere oever uit het oog. Het moment dat je vastloopt en de route (even) niet meer ziet. Het helpt dan om te focussen op de stenen dichtbij en door kleine stapjes te maken en te bedenken wat speelt er allemaal, hoe verhouden zaken zich tot elkaar en wat heeft dan de prioriteit. Vanuit die andere positie krijg je vaak weer prima zicht op de route en daarmee komt ook gelijk de overkant weer een stuk dichterbij.
Het blijven stepping stones. Met inzicht, structuur en focus komen we vaak een heel eind. Ga jij ook vol vertrouwen voor de overkant?
En mocht je er wat hulp bij kunnen gebruiken, ik denk graag een keer met je mee.